Denk-kracht
We hebben allemaal onze eigen persoonlijke geschiedenis.
Delen ervan beleefden we als hoogtepunten en andere delen als lastig en misschien wel als dieptepunten. De verhalen die we erover vertellen, tegen onszelf en/of tegen anderen, geven ons de mogelijkheid er betekenis aan te geven. Wij zijn allemaal verhalenvertellers om zin te geven aan ons leven.
Maar anders dan in de vele verhalen die ons van jongs af aan zijn verteld, hebben onze levensverhalen niet de structuur die voorkomt in bestaande verhalen.
Wij als hoofdrolspelers in onze levensverhalen veranderen voortdurend zoals onze ervaringen ook steeds veranderen. Het vertellen van onze verhalen helpt ons het leven te begrijpen.
Door de veelsoortige gebeurtenissen in ons leven te bundelen in onze vertellingen, creëren we een verhaal, misschien wel te zien als een soap, dat ons instaat stelt ons leven als een samenhangend opeenvolgend verhaal te begrijpen, samenhang van de gebeurtenissen te verkennen en betekenis te geven aan ons doen en laten.
Op deze manier ontwikkelen we onze narratieve identiteit,
ons innerlijke verhaal dat we over onszelf maken en tegen onszelf vertellen; onze persoonlijke mythe met rollen van onszelf en anderen als helden, schurken, goeden en kwaden, succes-makers of mislukkelingen en de vele andere uitersten van deugden die anderen ons in onze opvoeding hebben voorhouden en die waartoe wee in ons huidige bestaan worden uitgedaagd .
We maken van ons verleden dat er toe heeft gedaan, verhalen die het plot hebben bepaald, van uitdagingen die we hebben overwonnen of lijden dat we hebben doorstaan.
Als we willen dat andere mensen ons begrijpen, delen we met hen onze verhalen, of paragrafen ervan. Als we willen weten wie een andere persoon is, vragen we hen iets over henzelf te vertellen; om een paragraaf van hun verhaal te delen.
Het levensverhaal van een individu is niet hetzelfde als de uitputtende geschiedenis van alles wat er is gebeurd.
Als we ons levensverhaal maken en vertellen, maken we ‘narratieve keuzes’.
Onze verhalen hebben de neiging om zich te concentreren op de gebeurtenissen die er echt toe deden voor ons; goed of slecht.
Die ‘kritische incidenten’ zijn de ervaringen waarmee we verbonden zijn door de gevoelens die ze bij ons teweeg hebben gebracht en waardoor ze ons narratief typeren en vormen.